حفظ فضاي سبز، بهبود كيفيت زندگي

بالاترين هدف توسعه و مديريت شهري، بهبود كيفيت زندگي شهروندان است. حال آنكه كيفيت زندگي مفهومي چندبعدي است و جنبه هاي مختلفي را در برمي گيرد. به طور كلي كيفيت زندگي شامل مسائل مادي و غيرمادي است.

از بعد مادي، كيفيت زندگي نه تنها مقوله هايي چون استانداردهاي زندگي، امكانات زيربنايي، توليد اقتصادي، اشتغال، قانون و مانند اينها را در بر مي گيرد بلكه مواردي چون سلامتي، سرگرمي، اوقات فراغت، فرهنگ و هنر و مانند اينها نيز در همين مقوله مي گنجد.

در بعد مفاهيم غيرمادي، كيفيت زندگي شامل تجارب و دريافت هاي شخصي بوده و بيشتر در افراد و بازخوردهاي آنها با توجه به زندگي واقعي شان معنا مي گيرد.

يكي از مهم ترين عوامل پايداري حيات طبيعي و انساني در شهر نشيني كه نقش مهمي در افزايش كيفيت زندگي افراد نيز دارد، فضاي سبز و پارك هاي شهري است كه اگر به صورت صحيح برنامه ريزي شوند، در سالمسازي جسم و روح انسان، موثر است.

اين فضاها به موازات رشد و متراكم شدن نواحي شهري در جوامع مختلف مورد توجه قرار گرفته اند چراكه فضاي سبز مي تواند به آرامش و جوان سازي مردم كمك كند.

گذشته از مزاياي اجتماعي و فيزيولوژيكي، مي تواند مزاياي اقتصادي را نيز، چه براي مديران شهري و چه براي شهروندان فراهم سازد. به عنوان مثال، پالايش هوا كه درختان انجام مي دهند، مي تواند منجر به كم شدن هزينه هاي كاهش آلودگي و ميزان آن گردد.

به علاوه، ارزش هاي زيبايي شناختي، تاريخي و تفرجي پارك هاي شهري باعث افزايش جذابيت شهر و ارزش گردشگري خواهد شد زيرا انسان در هر شرايطي، روزانه به چند ساعت سكوت و آرامش نياز دارد.

اين نياز با فشردگي جمعيت در محل مسكوني و زندگي آپارتمان نشيني بيشتر احساس مي شود و بدين ترتيب از اين ديدگاه نيز فضاهاي سبز شهري كه انسان در آنها بتواند دست كم روزانه ساعتي را در آرامش و دور از هياهو بگذراند، به صورت ضرورت واقعي در زندگي شهرنشينان خودنمايي مي كند.

آنچه در اين ميان مورد توجه مي باشد، حفاظت از بوستان ها و پارك هاي شهري است كه نقش شهروندان در نگهداري از اين مكان هاي تفريحي با توجه به نياز خويش در افزايش كيفيت زندگي آدمي، بسيار موثر است.